Berlijn heeft mijn hart gestolen. En die liefde werd vurig bevestigd toen ik er deze krokusvakantie weer heen trok. Vijf dagen lang tjokte ik met sister S door Kreuzberg, Neukölln en Friedrichshain, op zoek naar de beste koffiebars, de onbekendste winkels en de schoonste parken.
Het is een grote fabel dat je Berlijn in vijf dagen kan ontdekken. Dat lukt niemand. Maar telkens ik in Berlijn kom, ontdek ik nieuwe plekken, proef ik lekker onbekend eten en sta ik paf van de vreemde wezens die overal rondlopen. Wat is dat toch met dat blauw haar?!
Deze keer zijn Sien en ik de culturele slash culinaire toer opgegaan. We lieten de toeristische spots voor wat ze waren (op een snelle fotoshoot na) en trokken richting Berlinische Galerie, Reichstag en de universiteitsbibliotheek Humboldt. Stuk voor stuk culturele parels. Pinky promise.
Die bib, oh jongens toch, die bib! Hoe schoon kan een bibliotheek zijn? En ook, wat een sociaal gebeuren is het hier om naar de bib te gaan? Gezinnen, grootouders, studenten en daklozen, iedereen keuvelt gezellig met iedereen terwijl ze zo’n vieze Duitse koffiekoek binnen smikkelen.
Bij de Berlinische Galerie was het vooral de buitenkant die onze aandacht trok. Grote gele lettertegels. Profielfoto fantastisch, ja! Met Sien als gewillig model en mezelve als ‘professioneel’ plaatjesmaker zijn we een half uur compleet loos gegaan.
En ok, ik ging geen toeristische shizzle bezoeken, maar de Reichstag is hors categorie. Want wat is die Angela Merkel toch een bofkont met zo’n bureau. De koepel is open voor het publiek, en dat publiek staat maar wat graag uren aan te schuiven om van de grond te gaan.
Gratis tip: gebruik het internet om je toegangsticket te boeken. Tien keer sneller en tien keer warmer. Geen wachtrij, niet aanschuiven en dus meer tijd voor koffie en koekjes. Veel meer woorden heb ik niet voor de Reichstag, want je moet het gewoon zelf zien. ’t Is zo zwaar de moeite. Echt.
Er is nog veel meer. Voor later. En geloof mij, ge gaat meteen willen vertrekken.
Vis Noch Vlees 
2 reacties op ‘Berlijn! Berlijn! Berlijn!’